mówić brednie

См. также в других словарях:

• mówić — ndk VIa, mówićwię, mówićwisz, mów, mówićwił, mówićwiony 1. «posługiwać się słowami dla komunikowania myśli i przeżyć; mieć zdolność mowy» Dziecko zaczyna mówić. Mówić komuś prawdę, brednie, bajki. Mówić wiersz. Mówić z kimś, komuś o ostatnich… …   Słownik języka polskiego

• brednia — ż I, DCMs. bredniani; lm D. bredniani zwykle w lm «bzdury, niedorzeczności» Niestworzone, wierutne brednie. Mówić, opowiadać brednie …   Słownik języka polskiego

• głodny — pot. Mówić, opowiadać, wstawiać, wciskać, zalewać, zasuwać, wulg. pieprzyć głodne kawałki «mówić, opowiadać bzdury, brednie; także: zmyślać, kłamać»: Ale niech mi pan nie wciska głodnych kawałków, że to wasza sprawa wewnętrzna! M. Bielecki,… …   Słownik frazeologiczny

• kawałek — m III, D. kawałekłka, N. kawałekłkiem; lm M. kawałekłki 1. «niewielka część jakiejś całości; odcinek, fragment, urywek czegoś» Kawałek chleba, mydła, papieru, tortu. Nauczyć się kawałek wiersza. Przepisać kawałek tekstu. Brać kawałek czegoś, dać… …   Słownik języka polskiego

• wygadywać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk Ib, wygadywaćduję, wygadywaćduje, wygadywaćdany, pot. {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} mówić bez sensu, pleść : {{/stl 7}}{{stl 10}}Wygadywać brednie, bzdury. Co ty wygadujesz?! To… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• bezsens — m IV, D. u, Ms. bezsenssie; lm M. y «brak sensu, uzasadnienia, logiczności w czymś, niedorzeczność, nonsens, absurd, bezsensowność; zwykle w lm: coś bezsensownego, brednie» Bezsens postępowania, czynu, sytuacji. Coś jest bezsensem. Mówić,… …   Słownik języka polskiego

• gadanie — n I rzecz. od gadać Babskie, czcze, próżne gadanie. ◊ Bez (żadnego) gadania «bez opowiadania się, tłumaczenia; bezapelacyjnie, bez sprzeciwu» ◊ Nie ma gadania «nie ma co mówić, tłumaczyć» ◊ Gadanie austriackie «bzdury, brednie, mówienie głupstw»… …   Słownik języka polskiego

• wyplatać — ndk I, wyplataćam, wyplataćasz, wyplataćają, wyplataćaj, wyplataćał, wyplataćany 1. forma ndk czas. wypleść (p.) 2. pot. «mówić bez sensu, bez zastanowienia; wygadywać» Wyplatać głupstwa, brednie …   Słownik języka polskiego

• zalać — dk Xb, zalaćleję, zalaćlejesz, zalaćlej, zalaćlał, zalaćlali a. zalaćleli, zalaćany zalewać ndk I, zalaćam, zalaćasz, zalaćają, zalaćaj, zalaćał, zalaćany 1. «lejąc płyn pokryć nim coś całkowicie, pogrążyć w nim coś; o płynie, wodzie, rzece:… …   Słownik języka polskiego

• pleść banialuki — {{/stl 13}}{{stl 7}} mówić rzeczy nieprawdziwe, nieprawdopodobne, opowiadać brednie : {{/stl 7}}{{stl 10}}Ktoś plecie banialuki o czymś, o kimś. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• pleść [i syn.] androny — {{/stl 13}}{{stl 33}} wygłaszać, opowiadać brednie, głupstwa; mówić od rzeczy :{{/stl 33}}{{stl 10}}Ktoś plecie, prawi, wygaduje androny. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień